با وجود آنكه گزارش هاي رسانه هاي غالب به طور كلي ماهيت تشويقي داشته و دارند و فاقد اهميت بوده و هستند و با توجه به ماهيت موضوع هايي كه نخبگان جهاني پشت درهاي بسته به بحث مي گذاشتند، بيلدربرگي ها احساس كردند بايد از انكار خود دست بردارند.
آنها برگزاري مصاحبه هاي مطبوعاتي پيشاپيش نشست ها را شروع كردند و درآن فهرست ناقص شركت كنندگان را عرضه و تأكيد مي كردند كه كامل است و مي گفتند دراين سه روز كار چشمگيري انجام نمي دهند. بعداً، پس از نشست، مصاحبه مطبوعاتي ديگري برگزاري مي كردند و اعلام مي كردند كه كاري انجام نداده اند.  

راكفلر از پنهان كاري دفاع مي كند

نلسون راكفلر، معاون رئيس جمهور، كه به سختي مي كوشيد در سال 1976 نامزد رياست جمهوري شود، تا حدودي با مطبوعات جناح چپ رابطه دوستانه اي داشت تا اينكه مسئله بيلدربرگ سبب شد تا وي ناشيانه از پنهان كاري دفاع كند. لبخند هميشگي وي ناپديد و حالت مكدري بر چهره شاد وي مستولي شد. پاسخ وي طولاني و درهم برهم بود، اصلا پاسخ نبود. آشكارا يكه خورده بود.
به نظر مي رسيد وقتي سوال مطرح شد، اطلاع از تاريخچه بيلدربرگ به ذهن راكفلر رسيد؛ صورت وي شاد بود تا اينكه كلمه بيلدربرگ بر زبان آورده شد و چهره اش به سرعت درهم رفت.
به سرعت پاسخ داد:
«من به يك نشست رفتم... تبادل آراء ميان چنين گروه هايي، آ،آ، ضروري است. خيلي سودمند است، آ، كه مردم... برخي به صورت علني... برخي به صورت خصوصي.»
راكفلر مكث كرد و پس از اين جمله ناقص نگاهي ناراحت به اطراف انداخت و ادامه داد:
«عده اي از رهبران مخالفين از كشورهاي ديگر حضور داشتند كه اگر اين نشست ها علني بود، از ابراز نظر اكراه داشتند. مي توانم تمايل مطبوعات را درك كنم، آ، اين امر براي سنا اهميت زيادي دارد.»
يك مكث ديگر- اين بار به نظر رسيد چشمانش به دنبال كمك مي گردند. همكار ديرينأ راكفلر در بيلدربرگ و مشاور سياسي اين گروه، يعني هنري كيسينجر وزير خارجه، حضور نداشت.
«اگر دادگاه يادداشت كارمندي را مطالعه كند، چطور ممكن است، اين مشكلي بسيار جدي است. «قوانين آفتاب» ]اشاره به قوانيني كه مستلزم آن است كه امور عمومي به طور علني انجام شود[ جذابيت زيادي دارند، اما بايد آنها را با توجه به اين موضوع ها بررسي كنيم و، آ، در اين زمينه به تعادل برسيم.»
منظور از اين جواب، پاسخ به سؤال من بود: